استادیار گروه باستان‌شناسی دانشگاه لرستان با اشاره به اینکه آغاز تدفین‌ها در ایران به ۱۰ هزار سال پیش برمی‌گردد،گفت: تدفین به دو دسته اولیه و ثانویه قابل دسته‌بندی است.
به گزارش پایگاه خبری وسیم، موسی سبزی هفدهم اردیبهشت ماه در دومین جلسه برنامه‌های علمی ذیل سومین جشنواره سراسری اقوام ایران زمین با عنوان بررسی شیوه‌های تدفین با تاکید بر یافته‌های خان‌امیر نورآباد که همت جهاددانشگاهی و همکاری دانشگاه لرستان برگزار می‌شود، اظهار کرد: اولین شواهد مبنی بر وجود انسان مربوط به ۶۰ هزار سال پیش بوده است.
وی با بیان اینکه در گذشته نیز بازماندگان اشیاء تزئینی را همراه مردگان خود دفن می‌کردند، تصریح کرد: انواع شیوه‌های تدفین وجود داشته و به شرایط جغرافیایی و اعتقادات آن‌ها این شیوه‌های متفاوت بوده است.
استادیار گروه باستان‌شناسی دانشگاه لرستان با اشاره به اینکه دفن سکه در کنار قبور یکی از سنت‌ها بوده است که اعتقاد داشتند فرد فوت شده برای عبور از رودخانه به سکه نیاز دارند، ادامه داد: با توجه به اعتقادی که به خورشید وجود داشته در زمان دفن متوفا خورشید به سمتی که بوده مرده را نیز به همان سمت دفن می‌کردند.
سبزی با اشاره به اینکه آغاز تدفین‌ها در ایران به ۱۰ هزار سال پیش برمی‌گردد، افزود: در این بازه زمانی ابتدا قبرستان وجود نداشت و بازماندگان فرد فوت شده را کف خانه خودش دفن می‌کردند بعداً به داخل کوچه‌ها و بعد از آغاز شهرنشینی شیوه‌های تدفین عوض شده و اولین قبرستان‌ها به وجود آمد.
وی با بیان اینکه در بین‌النهرین در برخی از جاها بعد از مرگ علاوه‌بر اینکه شخص متوفا را کف خانه دفن می‌کردند درب اتاق را نیز می‌بستند که روح او از خانه خارج نشود، بیان کرد: در برخی از ملل نیز در قبر مردان شمشیر و در قبر زنان آینه می‌گذاشتند و در برخی از کشورها نیز وسایل مورد نیاز ابتدایی را داخل قبر می‌گذاشتند که فرد متوفا بعد از رستاخیز از آن استفاده کند.
استادیار گروه باستان‌شناسی دانشگاه لرستان با اشاره به اینکه تدفین به دو دسته اولیه و ثانویه قابل دسته‌بندی است، اضافه کرد: تدفین اولیه مُرده سر جای خودش قرار دارد و جابجا نشده است اما تدفین ثانویه افراد متوفا را در یک سردآبه می‌گذاشتند و بعد از اینکه فرد دیگری فوت می‌کرد آن را جایگزین فرد قبلی می‌کردند.
سبزی با اشاره به اینکه ما تدفین‌های دوره نوسنگی تا مفرغ را داریم، ادامه داد: نوع دیگر تدفین خمره‌ای بوده که ابتدا برای کودکان و نوزادان به کار می‌رفت ولی در برخی گروه‌ها افراد بالغی داریم که در خمره دفن شده‌اند.
وی بیان کرد: اشیائی که همراه متوفا دفن می‌شدند در سه دسته تزئینات، هدایای قبور و اشیاء تدفین تقسیم‌بندی می‌کنند.
استادیار گروه باستان‌شناسی دانشگاه لرستان با بیان اینکه زمان هخامنشی نیز دو نوع تدفین داشتیم، یا مقبره ساخته می‌شد یا در یک دخمه چندین نفر را دفن می‌کردند، افزود: رایج‌ترین تدفین در دوره ساسانی این بود که اجساد را در دخمه‌ای می‌گذاشتند و بعد از جدا شدن گوشت از بدن، استخوان‌ها را در استخوان‌دان می‌گذاشتند.
پایان خبر
